در روزگاری که اقتصاد ایران همچنان در چنبره دولتسالاری تنفس میکند، جواد قاسمی، رئیس انجمن روابط عمومی ایران، در نشست سالانه روابط عمومیهای تجاری اتاق بازرگانی، از «اهمیت ساختار»، «ضرورت گفتوگو» و «نقش نهادهای مدنی» سخن گفت؛ روایتی که بیش از یک تحلیل حرفهای، تصویری از آنچیزی است که روابط عمومی میتواند ــ و باید ــ در مسیر توسعه اقتصادی کشور ایفا کند.
جواد قاسمی، رئیس انجمن روابط عمومی ایران، در این نشست با تأکید بر ضرورت بازنگری در ساختارهای ارتباطی گفت: «۹۰ درصد اخبار و اطلاعات در سطح مدیریت تولید و مبادله میشود و اگر مدیر در جریان کامل قرار نگیرد، روابط عمومی عملاً نیمهجان خواهد بود.» او رابطه میان مدیر و مدیر روابط عمومی را «پیوندی راهبردی» دانست؛ پیوندی که در بسیاری از سازمانهای ایرانی بهدلیل ساختار دولتی اقتصاد، همچنان نادیده گرفته میشود.
قاسمی با اشاره به پیشینه روابط عمومی در ایران یادآور شد: «زمانی روابط عمومی را مترادف مردمداری میدانستند. امروز اما با گسترش نهادهای مدنی و ورود اتاقهای بازرگانی، روابط عمومی نقشی فراتر یافته؛ نقشی که معطوف به تقویت جامعه مدنی، گفتوگو و مشارکت است.» به گفته او، نهادهای مدنی ــ از انجمنها تا اتحادیهها و تشکلها ــ نه دولتیاند و نه انتفاعی؛ آنان بر پایه سرمایه اجتماعی شکل میگیرند و میتوانند بستر بالندگی ارتباطات را فراهم کنند.
رئیس انجمن روابط عمومی ایران، ارتباطات را «زیرساخت توسعه» خواند و افزود: «شاخص پیشرفت کشورها را امروز باید در تعداد شبکههای ارتباطی، پهنای باند، تنوع کانالهای رسانهای و ابزارهای انتقال پیام دید.» او برای نشان دادن عظمت این صنعت، به آمار جهانی اشاره کرد: «۱۴۹ هزار آژانس روابط عمومی در جهان فعال است؛ تنها ۵۸ هزار مورد از آنها در ایالات متحده.»
قاسمی در ادامه به لزوم بهرهگیری از ظرفیت بخش خصوصی تأکید کرد: «یک سازمان نمیتواند همه تخصصها را به شکل تماموقت جذب کند. شما نمیتوانید یک گرافیست سطحبالا را دائمی استخدام کنید؛ اما میتوانید از توان حرفهای او بهصورت خصوصی استفاده کنید. این نگاه، روابط عمومی را چابک و کارآمد میکند.»
او نقش نهادهای مدنی در توسعه ارتباطات اجتماعی را نیز برشمرد: «تقویت فرهنگ گفتوگو، ایجاد پلهای ارتباطی، تدوین استانداردهای حرفهای، اخلاق رسانهای، شکلدهی شبکه کارشناسان و توانمندسازی نیروهای متخصص؛ اینها ستونهایی است که جامعه مدنی میتواند برای پیشبرد ارتباطات در کشور فراهم کند.»
قاسمی در پایان نگاه ایدهآل خود به روابط عمومی را چنین توصیف کرد: «روابط عمومی باید مانند رهبر یک ارکستر باشد؛ همه سازها را هماهنگ کند تا نوا و طنین خوش به گوش برسد.» او همکاری نهادهای مدنی و اتاقهای بازرگانی را «راهی برای تحول اقتصادی» دانست و تأکید کرد که بدون ارتقای حرفهای روابط عمومی، امکان جهش اقتصادی وجود نخواهد داشت.
