روابط عمومی قهرمان مهجور اما کلیدی سازمان

انجمن روابط عمومی ایران، روابط عمومی همان بخش کلیدی و حیاتی سازمان است که معمولاً یا نادیده گرفته می‌شود یا به چشم یک بخش فرعی و جانبی نگاه می‌شود. این حوزه مثل یک قهرمان مهجور است که وقتی نباشد، همه چیز فرو می‌ریزد، اما وقتی هست، صدایش در اتاق‌های تصمیم‌گیری شنیده نمی‌شود. آیا جایگاه روابط عمومی واقعاً این است؟ آیا نباید روابط عمومی نقش اصلی‌تر، جدی‌تر و تأثیرگذارتر در سرنوشت سازمان‌ها ایفا کند؟

زمانی که بهره‌وری، همسو با پیشرفت‌های جهانی، افزایش سودآوری و تحول دیجیتال، به مهم‌ترین اولویت سازمان‌ها تبدیل شده است، روابط عمومی همچنان درگیر کارهای روزمره و اطلاع‌رسانی ساده باقی مانده است. این تناقض نشان می‌دهد که روابط عمومی نتوانسته خود را با تحولات نوین همگام کند و جایگاه واقعی‌اش را به عنوان یک نیروی راهبردی تثبیت نماید. در واقع، روابط عمومی در بسیاری از سازمان‌ها هنوز در حاشیه قرار دارد، در حالی که ظرفیت‌های فراوانی برای ایفای نقش موثر و تعیین‌کننده در تصمیم‌سازی‌های کلان دارد.

این وضعیت ناشی از نگاه‌های سنتی و کم‌توجهی به اهمیت روابط عمومی است که آن را به عنوان یک بخش عملیاتی محدود می‌کنند، نه یک بازوی راهبردی که می‌تواند آینده سازمان را رقم بزند. به همین دلیل، بسیاری از مدیران ارشد هنوز تصور روشنی از قابلیت‌های روابط عمومی ندارند و آن را به عنوان ابزاری صرفاً برای انتشار اخبار و اطلاع‌رسانی می‌بینند، در حالی که روابط عمومی می‌تواند با تحلیل داده‌های مخاطبان، مدیریت بحران، و پیش‌بینی روندهای اجتماعی و رسانه‌ای، سازمان را در مسیر درست هدایت کند.

قیام روابط عمومی یعنی چه؟ یعنی فراتر رفتن از انتقال پیام‌های ساده و سنتی؛ یعنی خلاقانه عمل کردن، پیش‌بینی آینده و تولید محتوای هوشمند، جذاب و تاثیرگذار که بتواند توجهات را به خود جلب کند و پیام سازمان را به شکل موثر و دقیق منتقل نماید. روابط عمومی باید به یک بخش تخصصی تبدیل شود که با مراکز علمی، پژوهشی و فناوری‌های نوین در ارتباط مستمر باشد، از داده‌ها و تحلیل‌های دقیق بهره ببرد و صدای واقعی مخاطبان و ذی‌نفعان را به گوش مدیران برساند. همچنین، باید شفافیت و مسئولیت‌پذیری را در سازمان ترویج داده و بستر لازم برای ایجاد اعتماد و سرمایه اجتماعی را فراهم کند.

روابط عمومی مانند داستان قهرمانی است که سال‌ها در سایه‌ها زیسته و حالا فرصتی طلایی یافته تا پرده‌ها را کنار بزند و نقش اصلی را به دست بگیرد. انفجار فناوری‌های دیجیتال و هوش مصنوعی، دروازه‌ای به دنیایی نو باز کرده که روابط عمومی دیگر نمی‌تواند فقط ناظر باشد؛ باید بازیگر اصلی شود. تصور کن نیرویی که با تحلیل دقیق داده‌ها، درک عمیق از مخاطبان و خلق پیام‌های هوشمندانه، مسیر سازمان را روشن می‌کند؛ این دیگر یک نقش فرعی نیست، این یک قدرت بی‌بدیل است که می‌تواند تصمیم‌ها را تغییر دهد و آینده را بسازد. قهرمان مهجور ما دیگر زمان سکوت را پشت سر گذاشته؛ حالا باید قدم به میدان بگذارد، جایگاهش را پس بگیرد و سرنوشت سازمان را به دست گیرد.

قهرمان مهجور بودن دیگر کافی نیست؛ زمان آن رسیده روابط عمومی بازیگر اصلی و تعیین‌کننده در سرنوشت سازمان‌ها شود. روابط عمومی باید صدایش را بلند کند، جایگاهش را بازپس گیرد و نشان دهد که فراتر از یک بخش پشتیبانی، موتور محرکه نوآوری، ارتباطات و پایداری سازمان است. این تغییر تنها با افزایش تخصص، خلاقیت و قدرت تأثیرگذاری روابط عمومی امکان‌پذیر است و مستلزم تغییر نگاه مدیران و فرهنگ سازمانی نیز خواهد بود.