«شبکه‌ای شدن امر اجتماعی»، «رسانه‌ای شدن سیاست» و «مجازی شدن زندگی روزمره» از جمله واقعیت‌های پیش روی جوامع دستخوش تغییر است که این روزها در جامعه ما نیز چشم ها و ذهن‌ها را بیش از هر زمان دیگر به خود جلب کرده است. اینکه آیا آنچه به آسانی در فضای مجازی می‌چرخد، پنجره‌هایی به سوی دانستن می‌گشاید یا پرده‌هایی به روی حقیقت می‌کشاند پرسش واقعی امروز ما است.

نیکلاس کار در کتاب ارزنده «اینترنت با مغز ما چه می‌کند» بازخوانی سخن مارشال مک لوهان در شناخت رسانه‌ها که «رسانه‌ها را همان پیام» می‌نامد، به نکته مهمی اشاره دارد.

او در پاسخ این پرسش که ما یا رسانه‌ها کدامیک دیگری را به تسخیر خود درآورده‌ایم معتقد است شبکه‌ها ما را به انقیاد خود درآورده‌اند. به اعتبار این سخن «کار» می‌توان گفت اکنون باید بیش از هر زمان دیگری نگران سهولت بیش از اندازه در راه‌اندازی «دخمه‌های انعکاس توهم» در جهان مجازی باشیم. شبکه‌های اجتماعی که به درستی ظرفیت خلق جهانی متکثر، متنوع و گشوده در فهم و نقد را دارند، گاه این جهان را برای شکل‌گیری اندیشه‌های آزاد به خدمت می‌گیرند. دنیای قطبی شده رسانه‌‌ای، بازار حرف‌های نسنجیده را گرم می‌کند و می‌کوشد کنشگری را از میدان‌های آزادی و دموکراسی به پس‌کوچه‌های خشونت و نفرت بکشاند. هوشیار باشیم که فضای نقاد شبکه‌ها به تسخیر آفرینندگان و فروشندگان سخنان بی‌پایه درنیاید.