از : حسن خسروی – مدرس دانشگاه – تحلیلگر مسایل مدیریت دولتی ایران
در زبان و لهجه و گویش بسیار شیرین و قشنگ بروجردی عبارتی داریم که میگه : نمنم چوادم کنه ؟!؟. یعنی نمیدونم چیکار باید بکنم . این جمله بیشتر شاید بدین مفهوم است که من برنامه ندارم و بنابراین دچار سردرگرمی هستم . لازمه طرح و برنامه داشتن ، تحقیق و پژوهش است . بسیاری از سازمانها و شرکتهای موفق ، واحدی دارند بنام تحقیق و توسعه یا همان R and D ) )
 (RESEARCH AND DEVELOPMENT  ) . یعنی حتما باید برای آنکه تصمیم سازیها و تصمیم گیریهای ما پشتوانه محکمی داشته باشد قبل آن ، کار پژوهشی و تحقیقاتی کرده باشیم . پژوهش ، سرعت دانایی و دانا شدن را افزایش میدهد . در فرهنگ اصیل ایرانی ، فردوسی میفرماید : توانا بود هر که دانا بود . میبایست این دانایی و توانایی با تحقیق و پژوهش اتفاق بیافتد . تمام کشورها و سازمانهای موفق و کارآمد به پژوهش به چشم یک سرمایه گذاری پربازده نگاه میکنند . برای آنکه موضوع پژوهش در جامعه نهادینه شود باید در مهد کودک ها و مدارس ، دانش آموزان را با روحیه تحقیق و پژوهش و پرسشگری بار آورد و تربیت کرد . دیگر آنکه باید پژوهش را از دانشگاه پیوند بزنیم به تولید و صنعت .
 محصول هر پژوهش باید منجر به بهبود کیفیت و بهبود تولید و افزایش فروش و بهره وری شود . پژوهش باید در مسیری صورت بگیرد که برای جامعه ارزش افزوده ایجاد کند . در سال جهش تولید ، پژوهش میبایست یک همکاری و هماهنگی بین بخشی ایجاد کند تا از موازی کاریها و دوباره کاریها اجتناب شود . حتی مردم عادی هم میتوانند از پژوهش استفاده کنند . پژوهش همواره با سوال و پرسش آغاز میشود . چیزی که عادت سقراط بود . حتی قرآن کریم میفرماید : فسئلوا . یعنی سوال کنید . مثلا یک کشاورز محترم و زحمت کش میتواند از خود سوال کند که آیا روش بهتری برای شخم زدن و یا برداشت محصول و یا آبیاری زمین وجود دارد ؟ همین پرسش کردن و سوال کردن در مورد نحوه انجام کارها باعث میشود تا ما ذهن خلاق و جستجو گری پیدا کنیم  و دچار روزمرگی نشویم  و کارهایمان پژوهش محور باشد . شرط سود آوری بالا ، سرمایه گذاری بالا در پژوهش است . حسن خسروی .