سخنی در باب گردشگری و صنعت توریسم – نگاهی تطبیقی با محوریت ایران : بخش اول : از : حسن خسروی – مدرس دانشگاه و مولف کتاب روابط عمومی و ارتباطات . تلفن مشاوره و آموزش ۰۹۱۲۲۱۷۴۳۸۳ . فرمود : یا مکن با فیل بانان دوستی ؛ یا بنا کن خانه ای در شان فیل […]
سخنی در باب گردشگری و صنعت توریسم – نگاهی تطبیقی با محوریت ایران : بخش اول : از : حسن خسروی – مدرس دانشگاه و مولف کتاب روابط عمومی و ارتباطات . تلفن مشاوره و آموزش ۰۹۱۲۲۱۷۴۳۸۳ . فرمود : یا مکن با فیل بانان دوستی ؛ یا بنا کن خانه ای در شان فیل . حقیقت امر آن است که ما برای آنکه در حوزه صنعت توریسم و گردشگری حرفی برای گفتن داشته باشیم ؛ لازم و ضروری است که به چند نکته کلیدی عنایت لازمه را مبذول نماییم : ۱ – نگاه و طرز تفکر و نگرش ما به گردشگری بایستی در وهله اول مشخص و شفاف و روشن باشد . متاسفانه صدای واحدی از حکومت ، نسبت به موضوع گردشگری شنیده نمیشود . مگر میشود که ما بگوییم میخواهیم در توریسم اول و دوم و سوم منطقه و دنیا و …. باشیم و فلان قدر درآمد کسب کنیم اما در برخی موارد تفکر قرون وسطایی و دگم و محدود داشته باشیم . ۲ – موضوع بعد زیرساختها و تاسیسات و امکانات است . مثلا فرض کنید یک سرمایه گذار میخواهد در شهر چالوس هتل بسازد . واقعا این شهر و سایر شهرهای شمالی ایران ، چقدر پتانسیل و آمادگی سرمایه پذیری دارند ؟ شهرداری چقدر پای کار است ؟ دولت چقدر زمین و وام و تسهیلات و تخفیفات و تشویقها و برنامه های معقول و منطقی و برنامه ریزی شده حمایتی را در برنامه های خود دارد و ارایه میکند که سرمایه گذار راغب و با انگیزه و دلگرم باشد؟ تقریبا هیچ . آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است . ۳- نکته دیگر قوانین و مقررات است . به نظر نمیرسد که گردشگری و صنعت توریسم در ایران ، قوانین و مقررات مشخص و مستقل و محکمی مبتنی بر معاهدات و پروتکل های بین المللی و… داشته باشد و این فاجعه آمیز است . حقیقت آن است که توریسم در ایران تابع قوانین مذهب است و الزامات مذهبی باید در آن رعایت شود که خود جای بحث فقهی و شرعی مفصلی دارد. صرف نظر از خوب یا بد بودن این موضوع میبینیم که ما دچار یک بام و دو هوا شده ایم . اخیرا شنیده ام که برخی دولتمردان مرتبط با حوزه مناطق آزاد گفته اند که باید برای توسعه و رونق مناطق آزاد کاری کرد و تحولاتی در زمینه قوانین و مقررات آنها داشت ؟!؟!. خوب شما نگاه کنید به برخی کشورها که در زمینه صنعت توریسم در دو دهه گذشته گامهایی بلند برداشته اند . من فکر میکنم که این کشورها آمده اند موضوع دین و دینداری و مذهب را از سیاست یا به تعبیری اداره حکومت و جامعه جدا کرده اند و باز به نظر میرسد که چاره دیگری آنچنان که باید و شاید نداشته اند . به عنوان مثال آن وجهه مذهبی و دینی که شما در بیست سال گذشته از کشورهایی مثل امارات و ترکیه و مالزی در ذهن داشتید امروزه به کلی متحول و تغییر یافته و هنگامی که در خیابانهای آنکارا و دبی و کوآلالامپور و… قدم میزنید به هیچ وجه باورتان نمیشود که اینجا یک کشور اسلامی است که در بیست سال پیش دیده و شنیده بودید . پس ظاهرا آنها قوانین و مقررات خود را تعدیل کرده و یا به روز رسانی نموده یا تفکیک دین از سیاست ( به معنای اداره جامعه ) کرده اند . بنده اصلا با درست یا غلط بودن و حلال و حرام این داستان کاری ندارم و موضع گیری نمیکنم اما واقعیت تلخ و شیرینی است که شاهد آن هستیم . شما آمار تحولات صنعت توریسم در سه کشور مورد مثال یعنی امارات – ترکیه – مالزی را در یک دهه گذشته مقایسه کنید دقیقا در تایید مطالب بنده است که آنان آمده اند یک بار برای همیشه در سه حوزه مطرح شده تکلیف خود را با صنعت توریسم روشن کرده اند و صدای واحدی ازاین منظر به گوش جهانیان رسیده است . دوباره تکرار و تاکید میکنم این سه حوزه را : ۱- تغییر نگرش و طرز تفکر(حکومت یا دولت ) ۲- اجرای زیرساختها ۳- قوانین و مقررات . پایان بخش اول – …
بخش دوم : . کشور قطر با وسعتی حدود ۱۱ هزار کیلومتر مربع تقریبا به اندازه وسعت استان قم است . کشور سوییس با وسعتی حدود ۴۵ هزار کیلومتر مربع تقریبا به اندازه وسعت استان آذربایجان شرقی است . اما آنها با این وسعت و جمعیت کجا و ما کجا ؟؟؟ فرمود : دانه فلفل سیاه و خال مه رویان سیاه ؛ هردو جانسوزند ولیکن این کجا و آن کجا ؟!؟! کشور ما ایران با وسعت ۱۶۴۸۱۹۵ کیلومتر مربع مساحت در بالا و پایین خود آبهای فراوان و دریا دارد اما از تشنگی میسوزد و زجر میکشد در حالی که از همین دریاهای شمال و جنوب میتوان آب راهه و رودخانه مصنوعی ساخت و ساحل سازی کرد و صنعت توریسم بر پا نمود . منطقه کویری اطراف کرمان و شهمیرزاد و گندم بریان گفته میشود که نسخه دوم مریخ و … است اما این منطقه هیچ ارز آوری برایمان ندارد در حالیکه اگر دست خارجیها بود کلی از آن درآمد کسب میکردند . چون در جهان منحصر به فرد است . اگر تا بیست ، سی سال گذشته امارات و قطر و ترکیه ای در کار نبود اما امروزه صنعت توریسم در امارات و قطر کولاک میکند و درآمد نجومی نصیب این کشورها کرده است . جالب است که ایرانیان در سال ۱۳۹۶ چیزی حدود یک میلیارد دلار خرج سفر به ترکیه کرده اند و در کنار کشورهای روسیه و آلمان جزو کشورهای پر تردد به ترکیه بوده ایم اگر این یک میلیارد دلار را ضربدر دلار ۴۰۰۰ تومانی کنیم رقمی بالغ بر ۴۰۰۰ میلیارد تومان میشود که حدودا رقم یک ماه یارانه پرداختی به کل ایرانیان واجد شرایط است ؟!؟ . جالبتر آن که تبلیغ روی پیراهن تیم فوتبال ریال مادرید و بارسلونای اسپانیا یعنی بهترین تیمهای فوتبال دنیا اختصاص دارد به تبلیغ خطوط هواپیمایی امارات و قطر تحت عنوان : fly emirates و qatar airways . چرا واقعا اینچنین است؟ به همان دلایل سه گانه ای که در بخش اول این نوشتار آوردیم . ملاحظه میشود که جمعیت و وسعت خاک نیز الزاما موجب رشد و توسعه نیستند چرا که کشورهای کوچک قطر و امارات و سوییس و… ثابت کرده اند که کوچک زیباست و کارآمد . فرودگاه آتلانتا در آمریکا سالانه حدود ۹۰ میلیون نفر ورود و خروج مسافر دارد . فرودگاه دبی نیز سالانه حدود ۵۰ میلیون ورود و خروج مسافر دارد در حالی که آمار ورود و خروج مسافر در فرودگاه های ایران نه تنها براحتی برای محققان قابل دسترس نیست بلکه رقم آن به مراتب کمتر از فرودگاه های مذکور میباشد . خوب طبیعی است که ما در توریسم پیشرفت نمیکنیم . برخی معتقدند صنعت توریسم چهار پایه اساسی دارد که البته در کشورهای مختلف شدت و ضعف دارد : این چهار عنصر با حرف s شروع میشوند و به ۴s مشهور هستند : sea – swim – sun – sex در ایران خودمان سه تا از این عناصر بخوبی وجود داشته و تا حد زیادی در دسترس است یعنی دریا و شنا و آفتاب وتنها موضوع س ک س تعطیل و ممنوع است که آنهم بر میگردد به قوانین و مقررات ما . باز هم تاکید میکنم صرف نظر از خوب یا بد بودن این عناصر بالاخره چیزهایی است که در دنیا وجود دارد و نمیشود به سادگی و بی محابا آنها را نادیده گرفت . پایان بخش دوم . ادامه دارد …..