می خواهیم از مردی بگوییم که یادش با یاد قرآن پیوند خورد. مدیری موفق در حوزه روابط عمومی که مردمداری اش زبانزد خاص و عام بود. محمد ملازم در رشته مدیریت تحصیلات خود را به پایان رساند. بعد از پیروزی انقلاب کار خود را در روابط عمومی جهاد سازندگی آغاز کرد، و از آن پس […]
می خواهیم از مردی بگوییم که یادش با یاد قرآن پیوند خورد. مدیری موفق در حوزه روابط عمومی که مردمداری اش زبانزد خاص و عام بود.
محمد ملازم در رشته مدیریت تحصیلات خود را به پایان رساند. بعد از پیروزی انقلاب کار خود را در روابط عمومی جهاد سازندگی آغاز کرد، و از آن پس در روابط عمومی سپاه، استانداری مازندران، استانداری زاهدان و وزارت صنایع سنگین خدمت کرد. او در آخرین مسوولیت خود مدیر کل هماهنگی و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که در تصادف رانندگی ندای حق را لبییک گفت.
زهرا شریف همسر مرحوم ملازم می گوید: « ملازم یک مدیر روابط عمومی به دنیا آمده بود، بسیارمردمدار، منظم، دقیق و نکته سنج بود همیشه در کامپیوتر جیبی خود تاریخ تولد دوستان دور و نزدیکش را داشت و به موقع حتی با زدن یک تلفن، آن ها را خوشحال می کرد. خلاصه ملازم عاشق بود، عاشق کارش و عاشق کسانی که با او کار می کردند».
محمد ملازم یکی احیاگران انجمن روابط عمومی ایران بود و برگزاری جشنواره انتخاب روابط عمومی نیز از جمله پیشنهادهای اوست.
دکتر محسن موسوی یکی از دوستان محمد ملازم است در مورد ویژگی های شخصی و کاری او می گوید: «ملازم نفوذ عجیبی داشت، خیلی زود در هر جلسه ای به عنصر مشخص و اصلی تبدیل می شد، حضورش احساس می شد و هرگاه لازم می دید ابراز نظر می کرد و پیشنهاد می داد، راهنمایی می کرد اما آنقدر هنرمندانه که به هیچکس بر نمی خورد. هر کس با ملازم دوست می شد فکر می کرد او را از بقیه بیشتر دوست دارد و همین اخلاق ملازم بود که دامنه نفوذ و شعاع وجودی او را به سراسر کشور رساند. محمد ملازم با فرزندش ایمان به ملکوت آعلی رفت، خیلی زود، زودتر از دیدن شکوفه های جشنواره انتخاب روابط عمومی، اما همه آنهایی که آمده اند تا مشکلی را از سر راه حوزه روابط عمومی بردارند ملازم را خوب می شناسند و او را در کنار خود دارند.
قاسمی رییس انجمن روابط عمومی ایران می گوید تلاش و پیگیری های ملازم در شکل گیری انجمن ستودنی بود. اگر در جمع تصمیمی گرفته می شد تا رسیدن به نتیجه قطعی موضوع را رها نمی کرد، اگر پشتکار و انرژی مثبت او نبود انجمن موقعیت فعلی را نداشت. ما در اکثر جلسات و نشست های انجمن جای خالی او را احساس می کنیم و یادش را گرامی می داریم.